کاش کنارم بودی مادر

 به نوازش دستهای تو روی سرم نیاز دارم

 به اینکه باشی

 به اینکه کنارم نفس بکشی محتاجم

 برای آرامش عجیب نگاهت

 برای نگران شدن های مادرانه ات

 برای عاشقانه سرودن هایت

 "قاب قاشیغیم او اشییم یمه ایشمییم سون بشیییم"

 دلتنگم مادر

 چقدر حالم پرسیدنیست و کسی نیست بپرسد خوبی؟

 ومن بلند بلند گریه کنم و بگویم:

سلام خدای من سلام خدایی که نگران من هستی این روزها برایم سخت میگذرد خیلی فکرم مشغوله خیلی روحم خسته است خدای من اگه تو نبودی نمیدونم این روزها دلم میخوادبامن حرف بزنی یه نشونه از دنیای مهربونی تو به من نشون بدی مثل همیشه خدای من مگه میشه تو باشی و من تنها بمونم!امیدوارم بتونم تواین همه فکرو و کارو کنارهم بزارم!خدای من تا حالا همیشه در کنارم بودی خدای من دوست داشتن بنده بد کار توست!خدای من صبوری دادن به بنده ای که دلش شکسته!بد شکسته کارخود خدایی خودته!خدای من خدای خوبم به من توانایی بده توانایی خوب دیدن خوب بودن خوب ماندن را!

این روزای من...

گم شده ام. توی چارچوبها. توی امروز. توی فردا. توی گذشته ها.

نفس کم می اورم این روزها. حرف کم می اورم. نگاه هم. دلم پراز تشویش و درد است.

بی بهانه ای . بی هیچ انگار. بغض میکنم. فرو میخورمش و میان بغضم میخندم.

انکار میکنم. میخندم.نگاه میکنم. میخندم. میخندم که نفهمند. که ندانند. بفهمند که چمه؟

 بدانند که چمه؟ بگذار هیچ کس نداند.

میخندم. خنده ام را باور نکن این روزها... چه میگویم...؟

صبوری ام دارد ته میکشد. سکوت میکنم. میخندم آرام. نگاه میکنم...

 روی تخت کنار پنجره دراز کشیده ام.طاق باز... نگاهم به سقف ، به یک نقطه ی نامعلوم

 در تاریکی شب دودو میزند. افکارم مغشوش و بی پروا میچرخد... مغشوش! بی پروا!

میخواهم سکوت کنم. میخواهم دیگر نگویم. نگویم از این تنهایی..

پتو را تا خرخره ام بالا میکشم. تا گلویم ... تا دیگر صدایی از آن خارج نشود.

ساق پاهایم را لخت کرده ام و از پتو بیرون انداخته ام. این حالت را دوست دارم.

 هم گرمی و هم سرد....

نمی دانم چگونه تغییر کنم

نمی دانم چگونه تغییر کنم، هر بار که تصمیم به تغییر می گیرم

اتفاقی می افتد و مرا ناچار به راه آمده می کند

هر بار که تصمیم به آغاز زندگی با حفظ اصولم می گیرم

باز هم ضعیف می شوم و از آن هم ضعیف تر

هنگامی که در شرایط خوبی را سپری می کردم، بیدار شدم و از خودم سوال هایی پرسیدم

و به خودم گفتم که هیچ کس نیست که مرتکب اشتباهی نشده باشد

و یک بار دیگر که حال و روز خوبی نداشتم، همان اشتباه را مجددا مرتکب شدم، از خودم بسیار ناراحتم

براستی که من اشتباه کار، ضعیف و خودپسندم

هر روی که گذشت و مرا فراموش کرد، من گفتم قطعاً تغییر می کنم

روز بعد، سخنم را باز پس گرفتم

مدت زمان مدیدی را در این حال و روز گذراندم

زمان زیادی را اینگونه گذراندم و هنوز راه بسیاری مانده است


هنگامی که در شرایط خوبی را سپری می کردم، بیدار شدم و از خودم سوال هایی پرسیدم

و به خودم گفتم که هیچ کس نیست که مرتکب اشتباهی نشده باشد


و یک بار دیگر که حال و روز خوبی نداشتم، همان اشتباه را مجددا مرتکب شدم

براستی برای آن زمان پشیمانم، نمی خواستم این گونه بمانم

عشق آدم

قفسه سينه که ديدی؟! اگه نديدی ايندفعه دقت کن ، آخه اين قفسه سينه يه

حکمتی داره.خدا وقتی آدم رو آفريد،سينش قفسه نداشت.يه پوست نازک

 بود رو دلش. يه روز آدم عاشق دريا شد.اونقدر که با تموم وجودش

خواست تنها چيز با ارزشی که داره بده به دريا...

پوست سينشو دريد و قلبش رو کند و انداخت تو دريا. موجی اومد و نه

دلی موند و نه آدمی.خدا...... خدا دل آدم رو از دريا گرفت و دوباره

گذاشت تو سينش.آدم دوباره آدم شد.ولی......امان از دست اين آدم.دو روز

 بعد،آدم عاشق جنگل شد.دوباره پوست نازک تنش رو جر داد و دلش رو

 پرت کرد ميون جنگل.......باز نه دلی موند و نه آدمی

خدا ديگه کم کم داشت عصبانی می شد.يه بار ديگه دل آدم رو برداشت و

 گذاشت سرجاش تو سينش.اما......اما مگه اين آدم،آدم می شد؟؟!!!!اين

بار سرش رو که بالا کرد، يه دل که داش هيچی،با صد دلی که نداشت

 عاشق آسمون شد........... همه اخم و تخم خدا يادش رفت و دوباره

پوست سينشو جر داد و دلش رو پرت کرد ميون آسمون...دل آدم مثل يه

 سيب سرخ قل خورد و قل خورد تا افتاد تو دامن خدا. نه ديگه..........خدا

 گفت..........اين دل ديگه واسه آدم دل نميشه.....آدم دراز به دراز،، چشم

 به آسمون، رو زمين افتاده بود. خدا اينبار که دل رو گذاشت

سرجاش،بس که از دست آدم ناراحت بود،يه قفس کشيد که

 ديگه...آها .....ديگه.....بسه...... آدم که به خودش اومد،ديد ای دل

 غافل........ چقدر نفس کشيدن براش سخت شده.....چقدر اون پوست

 لطيف رو سينش سفت شده...دست کشيد رو سينشو وقتی فهميد چی شده

 يه آهی کشيد.....يه آهی کشيد همچين که از آهش رنگين کمون درست

شد...

بعد هی آدم گريه کرد،آسمون گريه کرد...روزها و روزها گذشت....آدم با اون قفس سنگين_ خسته و تنها_ رو زمين سفت خدا_ قدم ميزد،اشک می ريخت. آدم بيچاره، دونه دونه اشکاشو که می ريخت رو زمين و شکل مرواريد می شد رو برميداشت و پرت ميکرد طرف خدا تو آسمون تا شايد دل خدا واسش بسوزه و قفس رو برداره....اينطوری بود که آسمون پر از ستاره شد... ولی خدا دلش واسه آدم نسوخت که .

خلاصه يه شب آدم تصميم خودش رو گرفت...به چاقو برداشت و پوست سينشو پاره کرد.ديد خدا زير پوستش يه ميله های محکمی گذاشته.....دلشو ديد که طفلی مثه يه گنجشک اون زير ميزد و تالاپ تولوپ ميکرد.... انگشتاشو کرد زیر همون میله ای که درست رو سينش بود و با همه زوری که داشت اونو کند. آآآآآآخ خ خ..........اونقدر دردش اومد که ديگه هيچی نفهميد و پخش زمين شد

خدا از اون بالا همه چيزم نگاه کرد و دلش واسه آدم سوخت و استخونو برداشت و مالید به آسمون و جنگل و دريا. يهو همون تيکه استخون رو هوا چرخيد و چرخيد_ رقصيد و رقصيد _...آسمون رعد و برق زد.....دريا پر شد از موج و توفان......درختای جنگل شروع کردن به رقصيدن..... همون تيکه استخون، يواش يواش شکل گرفت و شد يه فرشته.....يه فرشته با چشای سياه مثل شب آسمون.

اومد جلو و دست کشيد رو چشای بسته آدم.... آدم که چشاشو وا کرد ، اولش هيچی نفهميد.هی چشاشو ماليد و ماليد و هی نگاه کرد.....فرشته رو که ديد.....با همون يه دلی که نداشت، نه، با صد تا دلی هم که نداشت عاشق فرشته شد.... همون قد که عاشق آسمون و جنگل و دريا شده بود.....نه.... خيلی بيشتر...

پا شد و فرشته رو نگاه کرد.دستش رو برد گذاشت رو دلش، همونجا که استخون رو کنده بود.خواست دلشو در بياره و بده به فرشته ، ولی دل آدم که از بين اون ميله ها در نمی اومد........بايد دو سه تا ديگه از اونها رو هم میکند. تا دستشو برد زیر استخون قفسه سينش، فرشته يواش يواش اومد جلو.....دستاشو باز کرد و آدم رو بغل کرد..

سينش رو چسبوند به سينه آدم........خدا از اون بالا فقط نگاه کرد، با يه لبخند رو لباش... آدم فرشته رو بغل کرد..دل آدم یواش يواش نصف شد و آروم آروم خزيد تو سينه فرشته خانوم.فرشته سرش رو آورد بالا و تو چشای آدم نگاه کرد...آدم با چشاش می خنديد...... فرشته سرشو گذاشت رو شونه آدم و چشاشو بست..

آدم يواشکی به آسمون نگاه کرد و از ته دلش دست خدا رو بوسيد.... اونجا بود که برای اولين بار دل آدم احساس آرامش کرد.... خدا پرده آسمون رو کشيد و آدمو با فرشتش تنها گذاشت.....من هم همه آدمها رو بافرشتشون تنها ميذارم..... خوش به حال آدم و فرشتش

من دختر روزای تنهایی
با هر عذاب تازه جنگیدم
از غصه ی فردا نگو با من
روزای از این بدترم دیدم

تا مرز وحشت ، تا جنون رفتم
از ترس دیوونه شدن کم نیست
تو اومدی و من به غیر از تو
چیزی به جز تصویر یادم نیست

تو اومدی تا فکر روزای
تلخ گذشته از سرم وا شه
من ضربه خوردم تا قوی تر شم
فردای من میتونه زیباشه

تو اومدی تا فکر روزای
تلخ گذشته از سرم وا شه
من ضربه خوردم تا قوی تر شم
فردای من میتونه زیباشه

هر اتفاقی که برام افتاد
شاید دلیل محکمی داره
وقتی ورق برگرده میبینی
این زندگی به من بدهکاره
این زندگی به من بدهکاره..

باید منو باور کنی تا عشق
سقف امید و آرزو باشه
با مرحم دست تو میتونه
زخم عمیق من مداوا شه..

تو وقتی نبودی حواسم نبود
به پروانه هایی که رد می شدن
به گلدون تشنه به ماهی تُنگ
به روزای خوبی که بد می شدن
نبودی هم آغوش شب بودمو
تموم تنم بوی غم می گرفت
بدون تو اصلا” دلم خوش نبود
تموم غروبا دلم می گرفت..

کنار منی خوبه حالم فقط
می ترسم که دنیاتو غمگین کنم
من عادت ندارم به این حال خوب
باید شاد بودن رو تمرین کنم..

 ♫♫♫

کنارم می مونی تو این راه سخت
که هرجا نشستم بلندم کنی
تو میخوای رفیقم کنی با خودم
جلو آینه ها سربلندم کنی
نمیخوام که این فرصت تازه رو
به این راحتی ساده از دست بدم
تو عشقو به من هدیه دادی منم
نمیخوام که این هدیه رو پس بدم

مثل اون پرندم که قانع شده
باید عمرشو تو قفس سر کنه
حالا که درای قفس وا شدن
می ترسه رهایی رو باور کنه
باور کنه..

کنار منی خوبه حالم فقط
می ترسم که دنیاتو غمگین کنم
من عادت ندارم به این حال خوب
باید شاد بودن رو تمرین کنم..

ابر دلتنگی گرفت آسمون خونه رو
سیل غربتت شکست سقف آشیونه رو
خیلی وقته که پاهات لبه مرز رفتن
برو اما مهربون این چه طرز رفتنه

چیو پنهون میکنی
پشت دیوار سکوت
درد تو بگو نترس
حاضرم واسه سقوط
نسبتم با زندگی بی تو یک آه و دمه
باورم نکن برو من خدا شاهدمه
خونه بی تو منو به گریه وادار میکنه
درد تکراری روز درد و تکرار میکنه
آرزوم تویی و حیف آرزوت جایه دیگه ست
روی ساحل دلت رد پاهای دیگه ست

چیو پنهون میکنی پشت دیوار سکوت
دردتو بگو نترس حاضرم واسه سقوط
نسبتم با زندگی بی تو یک آه و دمه
باورم نکن برو من خدا شاهدمه

آرزوم تویی و حیف آرزوت جای دیگه ست
روی ساحل دلت رد پاهای دیگه ست

تخت خوابم بی تو
تخت بیداری شد
عشق تو دود کردم
خونه سیگاری شد

تو گوشیم اتفاقی عکساتو دیدم یهویی
راستی حالت خوبه بگو بی من چطوری
یادم رفته بودا گفتی نمیشناسم تورو
فکرشم نمیکردم اینجوری از من ببُری

ببین با تو اما خودتو نزن به اون راه
همون که بریده بود همیشه از درد دنیا
که تو ام اومدی اضافه شدی بهش
حالا بیخیال لم دادی کنار شومینه
داری میخندی به حرفام طبق معمول
همون که شبا تا صبح بیدار به عشق من بود
این حس مردود ذهنمو اذیت میکنه
اونی که حساس حتی رو اسم من بود

الان خیلی وقته صداتو نشنیدم ولی تو
خیلی راحت رفتی پ قیدمو زدیو
من هنوز تعصب دارم حتی رو عکسات
به حرفام نخند بکش جلو روسریتو
دنیای شما با من همخونی هرگز نداره
به همه بگو این عربده هاش مجوز نداره
باشه خیالی نیست اینجوری نمیمونه گفتم
برو که دیگه فکر کردن به تو ارزش نداره

چه زود گذشتی از دلم
چه زود فراموشت شدم
سخته نباشی پیش من
چطور فراموشت کنم
نیستی ببینی که چقدر
بریدم از این زندگی
نیستی ببینی بعد تو
کارم شده دیوونگی

بیزارم از این سرنوشت
آسون تورو سپرد به اون
شاید به گوشت نرسید
با گریه میگفتم بمون
میترسم از این جاده ها
از این خیابونای سرد
از روز اول هیچکسی
عشق مارو باور نکرد

صدام آشناست یا باهام غریبه ای
من همونما مزاحم همیشگی
همون که میگفت بدون تو نمیشه یادته
اون که نمیفهمه الان پی خوشی ثابته
اون که نمیفهمه غرور مردونه چیه
میگفت همیشه میمونه قول ِ مردونه میده
حالا کجاست که جای سالم رو دیوارم نمونده
این انصاف نبود که هنوز سیگارم تموم شه
کتاب خدارو قسم خوردم درکم کنه
حالا با یه آیه به یکی دیگه محرم شده
من زجه هامو تو گوش آسمون میزنم
تو هم گم شدی تو خوشی دارن نازتو میخرن
روانی میشم وقتی حلقشو تو دستت میبینم
شبا تا صبح کنار عکست میشینم
منو کشتی تو خاطرات دفنم کردی
حالا کی اومده اینجوری از من سردی
از دلم ساختی یه دیواره سنگی
حالا تو آغوش اون میبینی خوابای رنگی
ببین اشک نریز نمیخواد برگردی پیشش
دیگه با خاطراتت دچار سر درد نمیشه

بیزارم از این سرنوشت
آسون تورو سپرد به اون
شاید به گوشت نرسید
با گریه میگفتم بمون
میترسم از این جاده ها
از این خیابونای سرد
از روز اول هیچکسی
عشق مارو باور نکرد

دستاتو از دستم نگیر طاقت ندارم

این دوریو از سر بگیری کم میارم

دردای بعد از تو تحمل کردنی نیست

یوسف ته چاهم بمونه ناتنی نیست

شاید فراموشت شده یک عمر کم نیست

این گریه های بی صدا دست خودم نیست

برگرد امشب دیگه داره دیر میشه

آدم مگه با عشقشم درگیر میشه

این آدما اصلا شبیهت راه نمی رن

دنبال حوا تا ته دنیا نمی رن

بی تو تمام زندگیم بی رنگ میشه

بین من و قلبم همیشه جنگ میشه

وقتی نباشی این قفس معنی نداره

پرواز کردن توو قفس معنی نداره

داروازه خوشبختی و بستی و رفتی

من فکر کردم تا ابد هستی و رفتی

آ ه ه ه ه که چه اشتباهی رو مرتکب شدم ، اعتراف میکنم که اشتباه کردم ، ازت معذرت میخوام مهربونم ، ای کاش تو قبول نمیکردی ، به خدا اگر میدونستم که قرار ماهها محبوبم رو نبینم تن به چنین کاری نمیدادم ، الان خیلی پشیمونم ، اما دیگه خیلی دیره ، به خاطر این کار خیلی شرمنده دلم شدم ، مدام منو سرزنش میکنه که چرا چنین کاری کردم ، منم بهش حق میدم ، خیلی از دوریت دلتنگ شده ، مدام بهونت رو میگیره ، هر کاری میکنم نمیتونم آرومش کنم ، به حرف هیچ کس گوش نمیده ، اما حق داره ، واقعا هم حق داره ، دیگه تنها کاری که میکنم اینکه در مقابل دلتنگیاش سکوت کنم ، چون دیگه حرفی برای آروم کردنش ندارم ، چشمام به کمکم میان و با اشکایی که هر روز و هر شب در فراقت میریزن سعی میکنن آتیش دوری تو رو خاموش کنن ، اما ای کاش این چشما میدونستن داغ دوری از معشوق با اشک خاموش نمیشه ، اصلا این اشکا از داغی که تو دلم دارم نشات میگیرن ، واسه همین وقتی تند و تند رو صورتم سر میخورن و به زمین میوفتن اونقدر گرم هستن ، چون گرمای این غمو با خودشون میارن

الان دیگه پشیمونی فایده ای نداره ، سرزنش کردن اثری نداره ، فقط اومدم اینجا تا در نبودت کمی از حرفای دلم رو بزنم تا آروم تر بشم اما مثل همیشه نه تنها آروم نشدم بلکه ....

هنوز روزام کوتاهه تو هر نفس یه آهه

بی تو خنده هام یه قاب عکسه سفید سیاهه                          

بیرون نمیام از فکرای منطقی از پاییز زندگی

دیگه تو جاده ماه نیست انگار بهار تو راه نیست

دیگه حالم اصلا مثله قبلنا رو به راه نیست

بیرون نمیام از فکرای منطقی از پاییز زندگی

چشام ابریه بازم من اینروزارو میشناسم

میدونستم جای فصلا با هم عوض میشه واسم

اشکام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمیریزه

خیلی تنها موندم با اینکه تنها رفتی

چشام ابریه بازم من اینروزارو میشناسم میدونستم جای فصلا با هم عوض میشه واسم

اشکام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمیریزه خیلی تنها موندم با اینکه تنها رفتی

پریدی بدونه برگشت تو رفتی از سقوطم هنوز گیجو ماتو مبهوتم

باورت کردمو تو باورم فکر میکردم آرزوت..

فک میکردم آرزوتم چه خیاله اشتباهی

چقدر زود رسیدی به دو راهی

با اینکه انتخابت رفتن بود دلم برات تنگ میشه گاهی

انتخاب حق تو بود من بیش از حد وابستت شدم

بعد تو بدبین شدم به هر کسی حتی خودم حتی خودم

چشام ابریه بازم من اینروزارو میشناسم

میدونستم جای فصلا با هم عوض میشه واسم

اشکام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمیریزه

خیلی تنها موندم با اینکه تنها رفتی

چشام ابریه بازم من اینروزارو میشناسم میدونستم جای فصلا با هم عوض میشه واسم

اشکام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمیریزه خیلی تنها موندم با اینکه تنها رفتی

گفته تو اشتباه بود

گفته تو اشتباه بود، من هنوز به تو می اندیشم

گفته تو اشتباه بود، اگر ناراحت هستی و من تو را راضی می کنم

من همه مهربانیم را به تو هدیه می کنم

از من چه می خواهی؟ یگو

اگر فکر و ذکر تو با من است

آن را به همه وجود فریاد می کنم

نمی خواهم مرا ترک کنی عزیزم!

دنیا بدون تو غریب است، باورم کن

کنارم بمان و کنار جایی است که من از تو می خواهم بمانی

برای همه عمرم تو را می خواستم، باورم کن

هستی من از آن توست و سوگند می خورم که قلب فدای تو شده است

قلب من سالها در عشق تو آزار دیده است

اجازه بده مهربانیت را احساس کنم، همه وجود من اینجا در برابر توست

اگر عشق ما اشتباه بود


اگر عشق ما اشتباه بود

اشتباهات را رها می کنیم

و با عاشقانه ها می مانیم

با بعضی از شادی ها

برای چه کسی گفتی، برای چه کسی گفتی

از عشق اشتباهمان


هرگز دنیا را نمی خواهم و تو می مانی

بدون تو شادباش گفتن هدف من نیست

بدان که چه قدر می خواهم


پس از آن عشق تو را بیشتر می خواهم

می خواهم به چشمانت وعده ای دهم

برای برخی همیشه می مانم

اگر فردا برخی ما را ترک نکنند

اگر فردا برخی ما را ترک نکنند

بزرگترین اشتباه است


شیدایی را نوشتیم

برای عشقی شاد

که عمر عشاق شیدا را رهایی می دهد

و دنیا را می آرای

از طرف هوادارن تقدیم به امپراطور (مرتضی پاشایی)

نشستیم چشم به راه تو تا از رو تخت باز پاشی
یکی بالا سرت هست که نمیذاره تو تنها شی

یکی که توی هر لحظه هواتو هرکجا داره
یکی که هی بهت میگه روزای خوب توی راهه

نشستیم چشم به راه تو توی این "عصر پاییزی"
تا بازم با ی حس خاص بخونی "عشق یعنی این"

تنفر دارم از این درد.از این روزای مثل زهر
از این روزای پاییزی که لبخندامو پرپر کرد

ولی بازم دلم قرصه به روزای خوش فردا
به اون روزی که میدونم تموم میشه همه دردا

به اون روزی که باز واسم.بخونی و من عاشق شم
تو رو استیج باشی و من از عشق تو شاعرشم

دیگه پاشوعزیز بسه.ببین دور و برت غوغاس
همه خاطرخواهات اینجان.همون خاطرخواهای "خاص"

من امشــب

 فکــر میکــنـم که دیگــه میمیرم واسه اینکه تو رو من از دس دادم

بازم میگم پشیمونم از رفتارم واسه اینکه تو رو عذاب از قصد دادم

این چشمای من میباره هر وقت یادم میاد اون شبا که بودیم هر شب با هم

قلب منو راحت کردی سرقت بازم خاطراتو ورق بزن امشب با من

یه ساله که تن پاکت زیر خاکه بشین ببین میسازم باز من ساده شب ناله ببین

شبا  فریاد من میزنم من ساکت سر خاکت

 اونا منو میبیننو میگن این چه بده حالش

خیلی بده حالم! 

یعنی باید باور کنم دیگه تو رو نمیبینم؟

تا وقتی که من بمیرم دست تو رو نمیگیرم؟

نه نه... تو رو نمیبینم 

پر زدی تو به آسمون ولی هنوز به یادتم

ناراحتم چون میبینم دیگه نیستی کنار من

کابوس تو نمی زاره دیگه شاهین بخوابه شب 

دیگه یبدار هستم من همه شبو

دیگه بیمار شدم وحالا همه منو

یه دیوونه صدا زدن که میتونه  هزار شبم برای تو بنویسه

بخوابه تا بره پیش خدای که خوب پیشته

مطمئنم که پیشته

رقص من و تو هست مثل رقص برگای زرد

دلم تنگه برا دعوای شب توی هوای سرد

یادگاری گذاشتی تو برای من حرفای بد

حرفای من برای من میسازن شعرای منو

رقص من و تو هست مثل رقص برگای زرد

دلم تنگه برا دعوای شب توی هوای سرد 

یادگاری گذاشتی تو برای من حرفای بد 

حرفای من برای من میسازن  شعرای منو

به تو فکر کردن ببین منو مریضم کرد

من همیشه مریضتم بدون عزیزم پس

من دقیقا تو رو الان یه ساله که ندیدمو

پس دقیقا من علناً یه ساله که مریضم

هنوز که هنوزه من تو رو خیلی دوست دارم

آرزومه که دوباره ، تو رو کنم بوس بازم

رفتن تو خیلی منو سوزوند پس  

گلناز همه عکساتو سوزوندم

بگو یادته که بودیم با هم کنار ساحل دریا

با هم صحبت می کردیم ما راجع به فردا

فقط تو بودی که بودی ناظر اشکام

کنار هم می خوابیدیم تا بشه فردا 

یادت میاد گفتم بعد تو نمیرم با کسی 

واس منی تو تا همیشه 

ولی حالا با غریبه رفتم من

نشد تنهایی ر و من طاقت کنم

حالا باید تو رم، فراموش بکنم تا خودمو راحت کنم

رقص من و تو هست مثل رقص برگای زرد

دلم تنگه برا دعوای شب توی هوای سرد

یادگاری گذاشتی تو برای من حرفای بد

حرفای من برای من میسازن  شعرای منو

رقص من و تو هست مثل رقص برگای زرد

دلم تنگه برا دوای شب توی هوای سرد

یادگاری گذاشتی تو برای من حرفای بد

حرفای من برای من میسازن  شعرای منو

رقص من و تو هست مثل رقص برگای زرد

دلم تنگه برا دعوای شب توی هوای سرد

یادگاری گذاشتی تو برای من حرفای بد

حرفای من برای من میسازن شعرای منو

دستهایم خالی ، شانه هایم پر از نیاز ، قلبم تنهای تنها ، سهم من از عشق ،آوارگی در سرزمین عشق
گرچه در کنارم نیستی اما امروز نیز مثل روزهای دیگر برایم روز عشق است.

دستهایم خالی ، شانه هایم پر از نیاز ، قلبم تنهای تنها ، سهم من از عشق ،آوارگی در سرزمین عشق
گرچه در کنارم نیستی اما امروز نیز مثل روزهای دیگر برایم روز عشق است.
گرچه مرا تنها گذاشتی و رفتی اما هنوز در آسمان آبی عشق تنهای تنها پرواز میکنم.
نام مقدس تو هنوز در قلبم است ، به یادت هستم و تنها مانده ام به عشق آمدنت.
گرچه آمدنت خیالی بیش نیست ، اما قلب خوش خیالم همیشه به تو امید دارد.
سهم من از روز عشق قطره های اشکم است.
دلم تنگ است ، کاش بودی تا مثل همه عاشقان که دست در دستان هم گذاشته اند و روز عشق را به هم تبریک میگویند ، تو نیز دستهای گرمت در دستانم بود و روز عشق را به تو از صمیم قلبم تبریک میگفتم.
افسوس که نیستی و من امروز تنها باید جشن عشق را در قلب تنهایم برپا کنم

امروز باید بر سر خاکت بنشینم و زار و زار گریه کنم.

چرا نیستی، چرا تنهایم، و چرا اینگونه در غم نبودنت گریانم؟

هنوز هم عاشقم ، هنوز به عاشق بودنم افتخار میکنم و با وجود اینکه نیستی نام تو را از ته دل فریاد میزنم

و میگویم دوستت دارم عزیزم.

هر جا هستی صدای فریاد مرا بشنو  و بدان که یک نفر در این دنیا دیوانه وار دوستت دارد!

دستهایم سرد سرد ، چشمهایم خیس خیس ، دلم از دلتنگی ات پریشان است، و تنها آرزویم دیدن چهره ماه تو

است!
گرچه در کنارم نیستی اما روزهای عشق همچنان میگذرد و مرا میسوزاند.

دیگر به تنهایی عادت کرده ام ، دیگر از خدا تو را نمیخواهم و بازگشت تو را به سرزمین عشق محال میدانم.

هر جا که هستی بدان که دوستت دارم و بدان که همیشه به عشق تو این زندگی سخت را سخت تر از گذشته سپری میکنم.
آری امروز روز عاشقان است و من بر سر مزار عشق به عزایش نشسته ام.

 -------------------------------------------------------------------------------------

حالا که اینجام...توی همین لحظه هایی که دارم برات گل پرپر می کنم...توی همین لحظه ها..دارم با خودم خاطراتم رو مرور می کنم..
چی شد که رفتی؟
منو تنها گذاشتی...عزیزم چرا الان باید جات زیر خروار ها خاک باشه؟
نیومدم سر خاکت...چون میدونم که تو الان همین جایی...توی همین خونه...همین جایی که قرار بود با هم زندگیمونو شروع کنیم..
همیشه می گفتی رز سفید دوست داری....هر روز برات می خریدم..روزی یه شاخه..یادمه دو روز پیش همه رو بهم نشون دادی و گفتی:تا ابد نگهشون می دارم...
تا ابد یعنی تا امروزی که دیگه نیستی؟که دیگه رفتی؟تا ابد یعنی تا کی گلم؟یعنی تا امروزی که دو روز گذشته؟یعنی تا دیروزی که برای همیشه ترکم کردی؟
برمیگردی؟...نه...نمیای...می دونم نمیای..اما من...اما من میام پیشت..من با وفاتر از اینم که بزارم عشقم تنها باشه...که غصه بخوره...میام پیشت...نمیزارم طعم تنهایی رو بچشی....همین روزا میام عزیز دلم..
می بینی رسم زمونه رو؟خدا هم نخواست ما با هم بمونیم...
تو میدونی چرا خدا هم نخواست ما با هم بمونیم؟..مثل منی تو هم...تو هم نمی دونی....منم نمی دونم...
می گفتی لبخند مصنوعی بهم نمیاد..می گفتی همیشه باید شاد باشم و از ته دل بخندم....اما امروز دیگه همون لبخند مصنوعی هم نمیزنم...بزار همه دنیا بفهمن چقدر دلم تنگه...چقدر غصه دارم..
از تظاهر خسته ام..از خدا بخواه جونمو بگیره تا بیام پیشت....نمی خوام اینجا باشم و تظاهر به شادی کنم...میخوام بیام اونجا عشقم...شاید اونجا جای بهتری باشه...از این دنیا خسته ام...
شب که آسمونو نگاه می کنم...اولین چیزی که بهم چشمک میزنه،ستاره ی تواِ..که حتی توی شبهای ابری هم،همچنان مشخصه....
گلم اشکام نمیزاره بیشتر از این بنویسم....خدا به همراهت باشه...اونجا که رفتی غصه نخور..چون من میام...زود میام عزیز دلم...
دوستت دارم..اینو خودتم می دونستی و هنوز هم می دونی.....می خوام با اومدن پیشت اینو ثابت کنم..
گلم دستام بی حسه...تنم سرد شده...فکر کنم تموم شد...دارم میام عشقم..
نقطه گذاشتم...اما ننوشتم سر خط..دیگه سرخطی وجود نداره...چون من تمام شدم...مثل این خط....

خداحافظ...

----------------------------------------------------------------

همه چی تو ذهنم مثه پرده سینما میگذشت..

----------------------------------------------------------

به اندازه ذره ذره خاک مزارت

به اندازه خوبي هاي بي حد و حسابت

به اندازه تک تک خاطراتمون از بچگي تا امروز

به اندازه پرپر شدن و واسه هميشه از دست دادنت

به اندازه دير رسيدن و حسرت دوباره ديدنت

آخه چه جوري باور کنم ديگه چشماي قشنگتو نميبينم

چطور باور کنم وقتي بهم گفتي دلم برات تنگ شده وقتي رسيدم

که ديگه خيلي دير شده

چطور به قولم که گفتم زود زود ميام ديدنت وفا کنم

آخه رو چه حسابي از همه دل کندي و بي خبر رفتي

تو هميشه خوب ميتونستي دلبري کني بي صدا آروم خوابيدي

و بي خبر گذاشتي رفتي که همه قدرتو بدونن

« اولین بار رگ دستاشو زد ... درست 6 ماه پیش بود..... هنوزم وقتی اون روز رو یادم میاد موهای تنم سیخ میشه !!! .

-